H επιστροφή της διαστροφής και της ανατροφής...
Λίγα μάτια ίσως μου ανοίξουν την όρεξη...στο τηγάνι με αρκετο λαδάκι, άλλα και ποσέ δε νομίζω οτι θα μου έπεφταν άσχημα. Όμως δε θυμάμαι να εχω φάει ποτέ ψαράκι ποσέ, ούτε καν ξέρω να το μαγειρεύω.
Κάτι άσχημο μυρίζει και αυτό δεν είναι σίγουρα ο φρεσκότατος καρχαρίας που μόλις ψάρεψα από τα ανοιχτά κάποιου πελάγους. (αυτή την στιγμή μου διαφεύγει και το όνομά του) Δεν ήμουν διαθετημένη να χαλαλίσω αρκετά λεπτά (για μένα) να αποστηθίσω ένα όνομα που στο κάτω κάτω μετά απο δύο μέρες δε θα το θυμάμαι...Βάλε και τα λέπτα που θα σπαταλούσα παλι προσπαθώντας να το θυμηθώ στην ερώτηση του κάθε περίεργου.!ΟΧΙ...δεν θέλω, έχει καμία σημασία? Το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να οδηγήσεις όλους αυτούς στο μυστικό σου μέρος. Δεν λέω ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό, απλά οι περισσότεροι ίσως να μην το βρουν ποτέ, ή ακόμα μπορεί και να χαθούν...Συμπέρασμα...και στις δυο περιπτώσεις, είτε τους το πείς είτε όχι θα στην πουν, άρα? Διαλέγεις την πρώτη περίπτωση και ευτυχώς για μένα που έχω το χάρισμα (πες το και έτσι), να μην θυμάμαι!! Λυτρωτικό, δε νομίζεις?
